تخمین عدم قطعیت اندازه گیری

آزمون و کالیبراسیون با توجه به اینکه انجام هر فرایندی همواره ریسک‌های بسیاری به دنبال دارد و قطعیت رسیدن به هدف هیچگاه صد در صد نخواهد شد؛ آزمایشگاه نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد. مطابق استاندارد ایزو 17025 ویرایش 2017 در یک آزمایشگاه که عملیات آزمون، کالیبراسیون یا نمونه برداری مربوط به آزمون و کالیبراسیون را انجام می‌دهد همواره نتایج آزمون به دلایل وجود پارامترهای زیادی از جمله دستگاه‌های اندازه‌گیری، آزمون‌کننده، شرایط محیطی و … دچار عدم قطعیت می‌شوند و مقداری که در گزارش یک آزمون صادر می‌شود هرگز مقدار مطلق و محض نیست و همواره با یک مقدار عدم قطعیت همراه است. مطابق بند 7-6  استاندارد ایزو 17025 ویرایش 2017 نیز آزمایشگاه‌ها باید عوامل عدم قطعیت اندازه‌گیری را شناسایی کنند. هنگام ارزشیابی عدم قطعیت اندازه‌گیری تمامی عوامل دارای اهمیت شامل آن‌هایی که از نمونه‌برداری ناشی می‌شوند باید با استفاده از روش‌های تجزیه و تحلیل مناسب در نظر گرفته شود. آزمایشگاه‌های کالیبراسیون، حتی اگر کالیبراسیون‌های خود را انجام می‌دهند باید عدم قطعیت مربوط به آن را گزارش کنند. آزمایشگاه‌های آزمون نیز باید ارزشیابی عدم قطعیت اندازه‌گیری را انجام دهند. اگر روش آزمون مانع ارزشیابی سخت‌گیرانه عدم قطعیت اندازه‌گیری شود باید تخمینی بر مبنای درک اصول تئوری و تجربه عملی در اجرای روش به دست آید. در این دوره آموزشی شرکت‌کنندگان علاوه بر آشنایی با مفاهیم عدم قطعیت اندازه‌گیری، روش‌های تخمین این کمیت را نیز آموزش می‌بینند.